Μίλα Νόβα Ζόρα,
Μίλα Νόβα Ζόρα,
Δασκάλα σε δημοτικό σχολείο του Кукушко – Κούκουσσκο (Ν.Κιλκίς), ενημέρωσε τα παιδιά ότι την επόμενη χρονιά θα αρχίσουν να μαθαίνουν και δεύτερη, εκτός των αγγλικών, γλώσσα και έπειτα τα ρώτησε ποιά γλώσσα θα προτιμούσαν να διδαχτούν. Κάποια παιδάκια απάντησαν γαλλικά, άλλα γερμανικά, ρώσικα, ισπανικά. Ένα κοριτσάκι όμως, σήκωσε το χέρι του και είπε ότι θέλει να μάθει εντόπια. Η δασκάλα έβγαλε έναν ακατανόητο ήχο και σταμάτησε την συζήτηση.
Πόσα πράγματα στ΄αλήθεια δείχνει η επιθυμία αυτή του μικρού κοριτσιού. Επιθυμία αγνή, αθώα, απαλλαγμένη από συμφέροντα, πολιτικές και πιέσεις. Επιθυμεί απλώς να μάθει τη γλώσσα της. Τη γλώσσα που καθημερινά ακούει στο σπίτι της και στα σπίτια των συγγενών της. Τη γλώσσα που ακούει απ΄όταν γεννήθηκε και μέσα της παραξενεύεται γιατί δεν τη διδάσκεται. Έστω και υποσυνείδητα. Τη γλώσσα που τη θεωρεί κάτι το φυσικό. Τη δική της γλώσσα. Υπάρχει κάτι πιο φυσικό από το γεγονός ένα παιδί να θέλει να μάθει αυτό που το έχει μέσα του;
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, όσα μέτρα και αν παρθούν, όσες προσπάθειες αφομοίωσης και να γίνουν. ,,Μακεδονίτικα πουλιά, λαλούν μακεδονίτικα,, λέει ένας στίχος του ποιητή Μάρκου Μέσκου.
Πόζντραβ, Κότσσο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου