Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αμπελιών διοργανώνει και φέτος διήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις εις μνήμη του Άγιου Αθανασίου, πολιούχου το χωριού την Παρασκευή 27 Απριλίου 2012 και Σάββατο 28 Απριλίου 2012.
Βιώνοντας το πανηγύρι των Αμπελιών, μπορούσε κανείς να αισθανθεί την ουσιωδώς αναβαθμισμένη τοπική σχέση μεταξύ των κατοίκων και των γειτονικών χωριών, ανεξαρτήτως εθνοτικής και εθνικής προελεύσεως η οποιασδήποτε άλλης πολιτισμικής διαφορετικότητας. Μια διαφορετικότητα από τη μια αποτελεί πανάκεια για τις σύγχρονες κοινωνίες ενώ από την άλλη είναι εγκλωβισμένη στις εθνικές διαφορές.
Όπως σε όλο τον χώρο της Μακεδονίας έτσι και στις Αμπελιές, χρόνια τώρα καλλιεργείται η μετάβαση από το ετεροκαθοριζόμενο γραμματικό κατηγορούμενο «ντόπιος» προς το αυτοκαθοριζόμενο Μακεδόνας (με όποιο πολιτισμικό χαρακτηριστικό συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την λέξη). Αυτή η τροπή εκτός από τοπικά χαρακτηριστικά που αφορούν κατά κύριο λόγο τους αμπελιώτες, πήρε μια ευρεία μορφή η οποία μπορεί να συμπαρασύρει στο διάβα της μορφές οι οποίες θα δηλώνουν κάτι διαφορετικό από την υπάρχουσα κοινωνική ασφυξία και ως τέτοιες να θέτουν την βάση μιας πραγματικής πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μια πολυπολιτισμική κοινωνία που η διαφορά δεν θα είναι ένα αδιαπέραστο χάσμα αλλά μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των πολιτισμών όπου θα αναγνωρίζονται χωρίς κανένα προαπαιτούμενο και καμιά αμφισβήτηση σχετικά με την ταυτότητά τους.
Η άμιλλα που ονειρευόταν ο Γκότσε Ντέλτσεβ μεταξύ των πολιτισμών χωρίς καμιά μισαλλόδοξη σύγκρουση η ματαιόδοξη σύγκριση, θέτει τα θεμέλια επαναδιαπραγμάτευσης των όρων συμβίωσης και επικοινωνίας μεταξύ των Μακεδόνων και των εγκατασταθέντων στον τόπο μας προσφύγων.
Αξιοποιώντας τις πανηγυρικές εκδηλώσεις οι Αμπελιές φιλοξένησαν χορευτικά συγκροτήματα, προσπαθώντας να αντιπροσωπεύσουν τους διάφορους πολιτισμούς που ζουν και συνυπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας.
Έτσι καλεσμένα ήταν τέσσερα συγκροτήματα, Μακεδόνες από την περιοχή Πίριν της Βουλγαρίας από την πόλη Γκότσε Ντέλτσεβ ονόματι Novo Leski, Kαππαδόκες από το γειτονικό χωριό Δαμιανό, Μακεδόνες από το χωριό Vrbnik της Αλβανίας και Μακεδόνες από την Άρνισσα. Έτσι σε δυο βραδιές πολιτισμού κατάφεραν να συμπλεχθούν δυο πολιτισμοί και να τεθούν σε πορεία συναγωνισμού και συνεργασίας.
Αυτό το γεγονός από μόνο του απομονώνει κάθε ιδέα περί εθνικής ομοιογένειας και αποσυνθέτει την ιδεολογική βάση των συνόρων. Χορεύοντας οι καππαδόκες με τραγούδι στην τουρκική γλώσσα, αποδομεί το ίδιο το έθνος κράτος το οποίο θα πρέπει να είναι ομογενοποιημένο χωρίς καμία διαφορά μεταξύ του λαού και αντιδράσεις που θα προκαλέσουν πεδίο σύγκρουσης με απρόβλεπτες συνέπειες. Δεύτερο τα μακεδονικά συγκροτήματα της Αλβανίας και της Βουλγαρίας, μέσω της ομοιότητας των πολιτισμών του δικού μας (των Αμπελιών) με τον δικό τους. Αμφισβητώντας τα σύνορα κρατικά και πολιτισμικά η κραυγή συνύπαρξης ηχεί στα αφτιά καθενός χωρίς να περιορίζεται σε εθνικές ιδεολογίες. Ποτέ άλλοτε τα αντιθετικά μέρη διαφορετικότητα και ομοιότητα δεν είχαν συμπαραταχθεί με ένα τρόπο ώστε να συμφιλιώνονται μέσα σε μια ενότητα στο εσωτερικό της οποίας η αντίθεση να παράγει ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο προϊόν, διότι διατηρώντας την διαφορετικότητα σε μικρή απόσταση και την ομοιότητα σε μεγάλη, φανερώνεται η αρνητικότητα της εξέλιξης προς τη μορφή του έθνους κράτους, καταστέλλοντας την διαφορετικότητα. Αυτή όμως η καταστολή παρεμποδίζει την δημιουργική σύνθεση λαών διαφορετικής κουλτούρας μη εκφράζοντας τις ανάγκες του λαού και την ίδια την ανάγκη για αυτοέκφραση.
Το νόημα μιας τέτοιες κίνησης όπως αυτή των Αμπελιών, θέτει νέες βάσεις για τις σχέσεις μεταξύ ημών και άλλων πολιτισμών και επαναδιαπραγματεύεται τις σχέσεις μεταξύ γηγενών Μακεδόνων και προσφύγων σε ένα θετικό προσανατολισμό αμοιβαίας αποδοχής και σεβασμού και από την άλλη στρέφει τον σεβασμό για τον άλλον στον εαυτό του αποδέχοντας την διαφορετικότητα ως κοινό στοιχείο των ανθρώπων και των λαών, έτσι η ντροπή και η ενοχή που μπορεί κάποιος να αισθάνεται λόγω της διαφορετικότητάς του εξαφανίζονται.
Το τι συνέβη στις εκδηλώσεις των αμπελιών μπορεί να μην έγινε άμεσα αντιληπτό από όλους του παρευρισκόμενους σίγουρο όμως είναι ότι καταγράφηκε στο χώρο του υποσυνείδητου. Το γεγονός αυτό μπορεί να αποτελέσει αιτία για μια αλλαγή των όρων ύπαρξής μας.
Iskra
Το παραπάνω κείμενο θα δημοσιευτεί στο 19ο τεύχος του περιοδικού “ΛΟΖΑ” που θα κυκλοφορήσει το επόμενο χρονικό διάστημα. Το περιοδικό “ΛΟΖΑ” ανελλιπώς κυκλοφορεί από το Ιανουάριο 2000 με ποικίλη ύλη.
Διαδικτυακά ήδη έχουν ανέβει τα 11 πρώτα τεύχη και το επόμενο χρονικό διάστημα θα ανέβουν και τα επόμενα.
Θα βρείτε το περιοδικό έως και σε περίπτερο στην Αθήνα, σε πραγματικά αντιεθνικιστικά site αλλά και στο 15ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη στις 29, 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου 2012 που θα πραγματοποιηθεί στο πρώην στρατόπεδο “Παύλος Μελάς”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου